دیشب وقتی بعد از یکسال دوباره فرصت خلوت داشتم ،شاید بهترین زمانی که
 از اخرین فرصت تنها بودن بعد از فارغ التحصیلی ام می گذشت،باز با خودم بودم و خدا.انقدر ساز زدم که انگشتانم تاول زد!
گاهی چقدر دلم برای تنهایی و استقلال دوره دانشجویی تنگ می شود.برای لحظاتی
که فرصت داشتم با خودم و خدا خلوت کنم.داد بزنم،گریه کنم و از او شکوه کنم.
رو در رو ....انقدر داد میزدم تا علی رغم تمام مشغله ها و کارهای مهمی که داشت فقط و فقط به من گوش دهد.و حاضر نبودم با هیچ کس هم تقسیمش کنم!میبینید
چقدر خود خواهم!؟
دیشب باز خدا فقط مال من بود...

گر چه دیگر رمق داد زدن نداشتم!